देशमा आसुको वर्षा झारेर
पसिनाको बर्षा
अरबमा झार्न
एउटा मोनालिसा फोटो
त्रिभुवन बिमानस्थलमा खिचेर
भर्खर उसले देश छोड्यो।
After shedding tears at home,
He just left his country
To shed sweat in Arabia
After taking a Mona Lisa photo
At Tribhuvan Airport.
भोलि बाट उसले बिर्सनेछ
गाउमा बिताएको पच्चिसौ बसन्त
सम्झनेछ त केवल
पासपोर्ट भित्रको आफ्नो जवान चित्र।
He will forget tomorrow
The 25 springs of his village life
He will only remember
His youthful passport photo.
माथि आकाशबाट हेर्नेछ।
लहर नमिलेको इटाको थुप्रो जस्तो काठमाडौ
हिमालका शहरहरु
पृथ्वीनारायणका सेना जस्तै पहाडहरु
अनि,दछिण बाट उडि आएको बादलका थुम्काहरु
तराइको उखु खेती
बडेमाको अजिङ्गर जस्तो नदिहरु
भुकम्पमा भत्किएको गाउँ
र,बनिदै गरेको धरहरा
यसरी उसले देश भिजिट गर्दै
सात समुन्द्र कट्ने छ।
पुग्नेछ पानी जस्तै उडेर तेल र ग्यासहरुको देश।
He will gaze down at the pile of bricks
That is Kathmandu.
Himalayan towns, ruined by earthquake
A Dharara being rebuilt
Rows of peaks like Prithvi Narayan’s Army
Clouds climb up from the South
Over the Tarai’s sugarcane fields
Rivers slide like giant pythons.
Thus will he revisit his homeland
Cross oceans
To the land where oil is water, gas is vapour.
त्यस पछि,
त्यो समुन्द्रको पानीमा
उसले मेरो नदिको पानी पनि छ
छाम्न पाउदैन।
यो पृथ्वी मेरो पनि हो भन्न पाउदैन।
घाम,जुन,ताराहरु आफ्नो सोच्न पाउदैन।
मात्र सोच्न पाउनेछ।
म बिक्रि भएको आधुनिक मान्छे।
He cannot feel the water of my rivers
In the sea water.
He cannot say the Earth is also mine
The sun, moon and stars cannot be mine
He is just a modern man, who has been sold.
ठिक,त्यही बेला
पानी पर्नेछ अरबमा।
ठिक यहि बेला छाता ओड्नेछ सिंहदरबार।
Right then, it will rain in Arabia
And Singha Darbar will unfurl its umbrella.
हरियो पासपोर्ट भित्रका कैदिहरु रुझ्नेछन।
Soaking us prisoners of the Green Passport
This poem was included in the Nepali Times' Diaspora Diaries series: https://nepalitimes.com/here-now/prisoners-of-the-green-passport